Angah

I don't know where to start. Uda rse sedih sangat2 sekarang nie. Uda tgh dingin dgn Angah. Sebab kereta je kott. Serioustalk Uda rse nk hantar je kereta tu balik. Kalau ada pon buat sakit kepala je fikir.

Cerita dye mula macam nie. Since drpd Uda bwk kereta, every ahad akan ad org nk pnjm. Serabur tahu x? Bukan sebab ape. Orang yg kita x kenal pon ad tbe2 ws ckp nk pnjm kereta. What do you expect? Kiranya mmg weekend mmg Uda akan serabut lha kann. Dh lha sebenarnya Mama x bagi org lain bwk pon kereta tu. So, lagi lah kann.

Last weekend, paling serabut lha. Dengan penat netball pon x abes lagi. Pastu dtg pulak bnd mcm nie. Cite dye mcm nie. Sabtu malam, ad lha 2-3 org tanye psl nk pnjm kereta. Uda mmg x bls. Sbb x smpi nk ckp x boleh walaupun sbnrnye mmg x boleh. Uda mmg x bukak ws sabtu mlm tu. Uda rehat je lha. Sbb pagi tu dh pitam brape bnyk kali waktu handle netball.

Even Uda x bukak ws, tapi Uda read. So mmg serabut ah kann cite dye. Ahad pagi tuu, Uda rse x sihat. Mcm nk demam. So, Uda trbgn lmbt. Padahal ad video ict punye recording. Uda sedar pon sbb Alang yg kejut. Bangun2 je, quite rmi jgak lah rnye psl kereta. Makun serabut lha kann. Dgn bgn lambatnye, Uda selamba je pergi buat video ict. Nseb baik dyorg faham.

Turun nk record tu Uda x bwk phone. Sbb battery xde. Lagipon xnk serabut dgn ws org2 yg acah2 cam rapat nk pnjm kereta. Before pegi record tu Angah call Mama. Angah tanya Uda mana? Mama kata Uda xde. Uda x sihat. Rupanya dye nk pnjm kereta nk pegi dobi. Uda mmg serabut waktu tuu, mmg x fikir ape pon lah kann.

Nak dijadikan cerita, balik drpd record video tuu terserempak ngn Angah. Pastu dye touching ahh. Angah kann Dye anta kat ws group cakap yg dye bukan family lah ape lah semua bagai. Pastu dye left group. Uda xtahu ape yg jadi. Sbb waktu Angah ws tu, phone Uda kan kat atas. Mmg Uda x tahu ap2 lha cite dye. Naik jw bilik, Uda baca ws tuu. Uda dh strt serabut lha. Sebab mcm Angah terasa mcm tu.

Then Uda tidi. Padahal ad discussion lepas tu. Dh nama pon serabut kann. Uda sedar2 je terus turun bwh sebab ad discussion. Mmg lupa lah psl bnd tu skjp. Tmpt Uda discuss tu dekat je ngn tmpt Angah discuss. Kalau mood dye biasa2, usually dye akan kacau Group discuss yg lain. But then, dye pndg Uda pon tidak. Uda dh smell something. Tapi Uda x terfikir lah psl kereta. Sebab bnd tu bukan ape bnd ponn.

Ptg tu pulak, Angah call Alang ajak pegi amek Along kat terminal seremban. Nk pakai kereta Uda. Tapi kereta Uda xde sbb Tokmok pki pegi beli brg product. So Uda bgtau je lah mcm tu. Then, dye marah2 kat kafe. Cakap mcm Uda sengaja xnk bag pnjm kereta kat dye.

Start dprd situ lah, Uda ngn Angah x bertegur. Nk genap seminggu jgak la. What makes  yg buat Uda lagi sedih is Ayong marah Uda sbb Uda x try nk solve things out. Dh lah Ayong mmg xtahu cerita full. X dgr dri due2 pihak. Terus nk hukum. Tahu lha sayang kat Angah lebih. Agak2 la kott. Tu yg buat Uda makin sedih. Rse nk nangis 24/7.

Disappointed

More than 24 hours dh xde sape pon tegur Uda. I don't even know why. To be honest I really disappointed. Uda x marah pon. Uda sedih sebab orang yang Uda selalu ingat x ingat kat Uda langsung pon. Serious sedih gler.

The story begins like this, Jumaat malam tu Uda kind of stress ngn kakak Uda. Sebab she told me that my father's car (which should be mine) broke on the middle of kesas highway. She ask me to came home and give back my father's car. I don't even mind doing that. On the serious note, Uda rse bersalah. Sebab kereta tu sepatutnya Uda yang bwk g kknc nie. Suppose Uda yg rse susah kereta tu rosak semua.

Then, Uda call ibu. Ibu cakap everythings fine. X payah risau. Kereta dh boleh gerak dah. Serioustalk, Uda stress gler2 lha kann. Sebab, nk dengar yg mane satu. Nk ikut kakak's suggestion or ibu. Sebab stress sgt2, lpas makan Uda trus naik tido smpi subuh.

I thought I ok dah after solat semua. But then, the feelimgs comes again. Serabut tu datang balik. Uda dh x fikir ape dh lha kann. Uda turun dobi baju sebab dh janji ngn Baby nk dobi baju after subuh. After that, Uda trus keluar. Uda sendiri pon xtau nk peg mana. Just drive. Jalan je lha sorg2. Tbe2, Baby mcg. Mane lha Uda boleh nak bace, kan tgh drive.

Pastu, Ayong call. Nasib baik waktu tu ad tmpt nk berhenti. Uda stop and answered the call. Soh bgtau Baby yg Uda dh dobi baju semua. Then, I continued my driving. Serious xtau nk peg mane. Then I decided peg tasik. Sebab cuaca mcm dh terang skit dh time tu. Dlm pkol 8 lebih. Uda pon duduk lha kat situ. Fikir mcm2 bnd.

Suddenly, ibu call. As usual, tanye kat mane. Tgh buat ape semua. Out of sudden, Uda nangis. Sebab still rse bersalah kott. Ibu tanye mcm mne tahu kereta rosak. Bgtau lha yg kakak cakap. Then she asked me what else did my sister asked me to do. I told her everything. Ibu kind of mcm nak melenting gak lha.

Ibu cakap dh xyah risau psl kereta. Pandai2 lha mama repair. Tenang lha sikit hati Uda nie haa. Xde lha brape nk tng sangat kann. Tap at least surut lha jgak. Pkol 9 lebih, Uda drive lag. Peg Giant. I don't even know why Giant. Sampai2, major kedai tutup lag. Iye lha. What do you expect? 9 lebih baru kott. Uda jalan and drop by and bought corn in cup.

Balik kereta. Makan kejap. Mcm tenang dh kott. Sebab mknn favourite ad depan mata. And sebab Ibu ckp mcm tu. Then I decided untuk balik kknc. Memandangkan jam pon dh pkol 10 lebih. Otw tu, Uda rse bersalah ngn dorg pulak. Sebab dh pkol 10 tap still dyeorg x g breakfast. Sampai2 kknc, Uda tgk kereta Ayong xder.

Nak nangis rase. Call Aisyah (roommate Baby) tanye Baby mane. Aisyah kate Baby peg dobi and smpi sekarang x balik lag. Makun sedih lha kann. Dengan x sarapannya, Uda naik atas tengok Alang still on her bed. Lag lha rsa nk marah. Sebab dyeorg tggl Alang. Uda masuk blik ngn baju yg baru lepas dobi (yg suppose nk g dryclean ngn Baby). Update moment kat Wechat, shut the door and sleep.

Uda terjaga balik pkol 3 lebih. Rse nak marah pon ad. Tap more to kecewa la. Sebab Uda terlepas lunch. And they don't even try to talk to me. Kalau betul lha dyeorg rse bersalah (sbb Ayong update moment psl rasa bersalah semua) kenape x tegur Uda. Don't even try to knock my room's door and ask me even a simple question like I used to ask them when they're feeling down. None of them do that stuff.

Untuk kesekian kalinya, Uda nangis. Uda ingat kat SMAP je Uda kena mcm nie. Rupa2nya kat USIM pon Uda kena benda yang same. Fine lha. X kisah. Uda stay dlm blik smpi pkol 6 mcm tu. Then, keluar bilik just untuk mandi. Alang came into my room b4 Uda mandi. Dye tanye peg mana. Uda was like, peg mana, mana? Then, dye keluar. Mcm tu jee.

Xper lha. Uda sedapkan hati sendri. Uda mandi basuh stokin segala. Masuk bilik balik, tgk dyeorg anta gamba kat group. Dyeorg peg Dataran Nilai. Makin sedih. Uda pujuk hati lagi. Uda kena strong. After maghrib, Hilmi call (bdak tutor). Kata nk pinjam kereta sebab dye nk g anta kereta sewa. Uda turun bawah anta kunci kereta.

Naik2, bce segale ws yg dri pag x bce. Makin sedih. I don't know why. Pastu, Uda dgr dorg bersiap2. Sbb Mama ad bwk mknn balik kknc. Uda saje je nk test dorg. So Uda pura2 tido. Nk tengok dorg betul kisah x psl Uda. Dorg dh siap semua and dh nk turun dh nie. Bru mcm 'Eh, Umi lha'. Serious rse nk nangis. Tap Uda tahan. So I continued my act. Then, I told Alang that I will go later. Walaupun sebnrnya, xde niat nk turun ponn. Sbb dh kecewa.

Mereka pon turun dgn bahagianya. Uda nangis sepuasnya. Untuk kali keberapa entah untuk hari tu. Nangis smpi tertido. Then, bangun subuh. Uda msuk blik trus. Sakit nya bler tgk muka org yg kita sayang sangat abaikan kita. Sbb tu Uda x boleh nk tgk muka mereka. Sebab Uda betul2 kecewa.

Ain (housemate) balik. Asked me to open the door. Rutin biase Uda lha tu. Uda keluar bukak pintu rumah. And saw Ayong dh bersiap. Xtau nk peg mane. And mcm xde effort nk pujuk. And xde effort nk pandang Uda ponn. It makes me more sad. And now, Uda still laying on my bed. Merenung nasib ��

Out of all, Uda seriously sedih ngn ape yang jad. I never expect them to accept me. But then just to try to accept me. Uda jadi brtmbh sedih sbb xde sorg pon yg tunjuk ape2 effort untuk pujuk Uda untuk tenangkan Uda waktu Uda tgh susah. Now baru Uda sedar yang Uda nie mmg xde ape pon kat mata mereka. Just untuk memenuhkan kuota je. And Uda memang x pernah nk contribute ap2 pon in the family. Uda bru sedar semua benda tu. Memang Uda bodoh. Sebab Uda fikir yg ada org boleh terima Uda. Uda lupa yang manusia nie akan nak akan sesuatu bila ianya bermafaat untuk mereka. Uda kupa benda tu. Uda dh xtau nk buat ape. Mereka pon mcm nk tendang Uda dri family tu kann. Uda just akan tunggubdan lihat. Jujur cakap, I'm really disappointed about all of this stuff.

Miss The Old You

Uda rindu mama yang lama. Mama yg sebelum mama ad babah. Mama yg layan Uda baik sangat. Everything changed when Babah dgn Mama. I mean the moment when Babah betul2 dengan Mama. Mama memang berubah.

Serious Uda terase. Lame dh Uda terase tap, Uda diamkan. Sebab Uda xtau nk cite kat sape. Serious Uda sedih. Tapi Uda x slhkn Mama. Apatah lag Babah. Nie semua perjalanan yg Uda kena lalu untuk membesar. Uda kena lha terima kann.

Uda sedar kedudukan Uda x same mcam Babah. Tapi, Uda jgak sedar yang Uda x boleh nk smpn selalu perasaan nie. Tapi apa yang Uda boleh janji, Uda try x tunjuk kat Mama. Uda xnk Mama rse brslh. Please don't.

'Dear Mama, Uda harap sangat kita boleh jadi macam dlu. Uda x harap lebih pon. Just act dgn Uda mcm dlu please. Tu je yg Uda nak.'

Getting Better

After that day, kami jadi makin rapat. Walaupun pada mata orang lain tidak, biarlah kami je yg rase. Gegirl dh jad gang ngn Tokwan. Tokmok happy sangat sebab kami berkwn dgn Tokwan. Along pon mcm dh ok je ngn Kak Long.

Babah & Mama mcm biase jee. Uda happy tgk kite yg sekarang. Makin matang dlm bergaul. And makin rapat. Memang pada pandangan mata kasar, kami memang x rapat sangat. Sebab kami dh x lepak selalu.

Tapi bonding tu ada. Bonding tu jadi makin kuat. Biarlah kami je yang rase. X perlu pon satu dunia tahu. Asal kami tahu apa yg kami rasa, cukuplah. Honestly, banyak hikmah lepas incident arytu. Seriously. Uda rase semua org nampak benda tu.

One of it is, kami dapat gang baru. Kami dh gang dengan Tokwan. Tokwan tu sempoi gler ahh orang dye. Sempoi tapi manja. Sempoi macam kami jgak. Memang best ahh lepak ngn gang2 dye sekali arytu. Kesian atlet2 SUKNES yg lain sbb terganggu dengan kami.

After that incident jgak kami sedar yang selame nie kami bergurau lebih batas. Thanks to Tokmok sebab mention benda nie. You're truly matured enough Tokmok. Since drpd tu, kami kawal diri kami. In Shaa Allah dengan cara nie mungkin friendship kami berkekalan dan juga diberkati hendaknya.

Cuma sekarang nie yg x settle lag is kes Ayong & Angah. Yg nie complicated skit. Uda mmg x boleh nk tolong. Bukan sebab ape, Uda cuma dh penat bagi nasihat. Bukan masing2 nk dengar pon. Same je due2 tu. Keras kepala. Tapi hati baik. Uda doakan hal mereka selesai secepat mungkin.

Settled

8.2 - Kami decided untuk settlekan semua bnd nie. Walaupun sebenarnya plan asal mmg xnk bgtau. Tap, kami sakit. Kami tahu mereka pon sakit jgak. So, mmg kne settlekan lah. Along pon x sihat semua.
Tokmok pon dh mcm nk mengamuk je kami buat mcm tu.

Nk decide nk bncg bler pon susah. Sebab masing2 bz tap, nak bnd nie settle. Uda yg nego dgn Along. Lame jgak lha nk nego. Lepas dh dpt kata sepakat, gegirl2 semua boleh pulak terjumpa dgn boboi2. Mmg lha nk settlekan. Tap sbb dh janji malam, kami elak jgak laa.

Malam tu, Uda Alang n Baby peg drive thru KFC. Sebab kami bncg kat dataran nilai. Ayong ngn Mama peg USIM kejap. Waktu Uda Alang n Baby sampai, terus kami berdebar. Serious cakap. Sebab kami takut mereka marah. Tapi nak xnk kne jmpe jgak kann.

Lama jgak lha tunggu. Along ws cakap dh smpi. Cuak abis lha kann. Tbe2 Ayong pon ws cakap dh smpi. Masing2 dh cuak dh. Saling tolak2 sbb xtau nk start mcm mne. Finally, Uda start. Just tegur je lha. Bagi salam. Pastu ajak makan. Waktu makan tu sebak jgak lah. Sbb lame dh kami x mcm tu.

Tengah2 makan tu tbe2, Tokmok tanye kenape Babah xde. Kami pon gelak lha semua kann. Lepas tu smbg lha bncg semua. Everyone mcm tenang je. Sbb mmg xnk gaduh kann. Just nk settlekan bnd. Alhamdulillah. Everything's fine by now. Syukur sangat. Semua tu salah faham je.

Sebab tu lha org cakap jngn pandai2 nk assume. Tanya lah. Banyak sangat hikmah bnd nie. At least kami tahu dah ap salah kami. Ape kurang kami. And ape yg kami xtau. By now kami ok dah. Happy sangat. Alhamdulillah. Everything's back to normal. I'm haply with this situation.

First Step

5.2 - Hari nie, kami gegirl start hidup baru. Lepas peristiwa semalam tuu, kami tekad nk tarik diri drpd hidup boboy semua. Nie untuk hati kami jgakk. Hati kami yg dh lame sakit sbb bnd2 nie. Untuk kami x lagi sedih2 kena hadap bnd nie.

Bukan senang untuk buat keputusan nie. Susah sangat. Sbb brape bulan dh hidup dgn mereka. Kami kena kuat. Bukan kecilkan benda yg bsr. Cuma, kami dh x larat. X larat sangat bler kami x cari psl dgn org, tap org cari psl dgn kami sbb kami rapat dgn mereka. Penat sangat. Nie bukan pertama kali kami kena.

Kami jadi tekad buat keputusan nie sebab org yg paling kami sangka baik pon sanggup buat kami macam nie. Lepas peristiwa semalam tu, Tokwan dh x senyum lgsg bler brselisih dgn kami. Betul lha tu ape yg kami sangka selama nie. Dye anggap kami nie competitor dye untuk dapatkan Tokmok.

Macam kes Kak Ngah lag dasyat. Siap cakap buruk lag psl kami kat belakang. Kalau betul xper jgak. Semuanya dusta belaka. Mcm Kak Long, dye mmg x tunjuk belang lag. Tap dh nmpk skit2 dh. Dh x tegur kami dh lpas rapat dgn Abg Long. Kami pon xtau lha kenapa kena buat mcm tu.

Kami buat semua nie untuk kebaikan kita bersama. Kami xnk boboy rasa tersepit antar dua. Antara kawan atau makwe. Kami xnk mereka rasa terbeban. Pada masa yang sama, untuk hati kami jgak. Untuk hati kami rasa kegembiraan balik. Bukan nk kata kami x gembira bila dgn mereka, cuma kami penat nk alami benda yang sama.

Sepanjang hari nie kami x bertegur pon dgn mereka. They trying to talk with us. But then, it fails. Sbb kami betul2 dh bulatkan hati kami. Kami nk bagi mereka sedar. Sedar yang selama nie mereka layan kami dengan tidak sepatutnya. Sedar yang kami dh penat dilayan mcm tu. Itu je kami nak.

Hari nie mmg lain sangat rase dye. Uda rse lain sgt. Sbb biase mcm bergurau dgn Abg Ngah, Abg Long n Tokmok. Tap hari nie bertegur pon tidak. Serious talk rse lain. Tapi nk buat mcm mane kann. Sebab dh mmg tawar hati dh. Jujur cakap lha. Kami kesian sangat bler mereka cari peluang untuk brckp dgn kami, tapi kami x layan mereka. Kesian sangat. Tapi sebab mengenangkan ape yg dh jadi, kami kena kuat.

Kami dpt rasa yg mereka pon rasa lain bler kami x bercakap dgn mereka. Because they also act weirdly. Kami sedar je semua tu. Tapi, sebab kami nk tengok org yg kami syg bahagia. Kami nk tengok mereka bahagia dgn pasangan mereka masing2. Walaupun partner mereka buat mcm2 kat kami, kami doakan yg terbaik untuk mereka & partner masing2.

Walaupun kami dh x bercakap. X bertegur. Kami nk mereka tahu yang mereka still boleh cari kami kalau mereka ada masalah. Sebab kite kann family. Kami still concern psl mereka sebenarnye. Cuma, kali nie kami dh xnk tunjuk. Sebab kalau tunjuk pon, bukan mereka kisah ponn. Mereka x pernah act mcm mereka kisah.

Above them all, we will still concern about you guys. It's not going to be the same as the old us. We want to act as friend to them. Not as family. As far as they act with us, it's not more than just a friend. Or even worse actually. So, we will look and see what will happen next. I hope we can settle it soon. Because it's really hurt to not talking with people that we used to talk everyday.

Patah Hati

Sabtu nie birthday Tokmok. Act, mmg plan nk prank dye semua. Nk ajak Tokwan kesayangan dye semua lha. But then terfikir balik. Bukan ape sbb Tokwan tuu kuat gler2 jealousnye. Mmg fikir 2-3 kali lha kann cite dye..

Suddenly, tad we got 1 news yg agak x mmg mengecewakan lah. Patah hati terus. Gegirl semua tgh bad mood. Haih lhaa. Mulut orang kann. Ape boleh buat. Tap sedih gler lha kann. Uda sendri pon sentap gler bce tad. X prnh terfikir pon bnd nie akan jad.

Cite dye mcm nie... Tokwan nk prank Tokmok. Tokwan and her gang lhaa. Cite dye mmg dyeorg plan nk smbut same2 lha kann. X kisah ponn. Tap part yg sedihnye is... Dyeorg boleh keluarkn statement mcm nie. 'Kita ajak gang2 lelaki dye je. Yang perempuan2 tu x payah ajak'

Dye rse kitorg nie compete ke untuk Tokmok tuu. Please lhaa. Ayat x menahan kott. Kalau cakap depan Uda lha tu tad, mmg free je kne hambur. Serious ahh. Kitorg bukan main baik agy ahh. Plan nk ajak dye sekali. Nie jadinye. Padahal dlm rmi2 awek yg boboi nie ad, Tokwan lha paling kitorg approve gler.

Alih2 macam nie jadi dye. Mmg mcm patah hati lha kann. Kenape dye kne rse yg kitorg nie competitor senanye. Tbh, Tokwan je ad dlm hati Tokmok tuu. Tolong lha. Kitorg nie just kwn jee. X perlulah nk anggap kitorg nie as competitor. Sebab kitorg tahu Tokmok mmg sayang gler kat Tokwan.

Tapi itu lha dye. Above them all, mulut manusia kann. Mane boleh nk tutup. Tapi kecewa tu still ade lha. Tahap ape dah kecewa nie. Terus xde mood nk smbut birthday Tokmok. Mmg lha bukan salah dye ponn. Tapi kecewa punye psl. Sorry Tokmok. Kita tengok je lha ape jadi sabtu nie yee. Semoga Tokmok berbahagia dengan Tokwan. Oh yee dan juga 'abang2' sekali.